«Ο Αλβανικός  Πόλεμος»

O Αλβανικός πόλεμος είναι γνωστός ακόμα και στα μικρά παιδιά του δημοτικού σχολείου. Σ’ εκείνους που δεν είναι γνωστός είναι οι γεννη­θέντες μετά το 1940 που σήμερα είναι 40 και 50 χρονών οικογενειάρ­χες και δε γνωρίζουν την πραγματική αλήθεια. Για να μά­θουν την αλή­θεια πρέ­πει να διαβάσουν τώρα που κάπως είναι ελεύ­θερα τα βιβλία που έγραψαν πολλοί συγγραφείς. Μέσα σε αυτούς που γράφουν τό­μους θα γράψουμε κι εμείς λίγα από αυτά θυμόμαστε.

Θα γράψω για την Εθνική Αντίσταση 1942-44 και θα περιορισθώ στην επαρχία Καλαμπάκας. ΄Έγραψαν πολλοί όπως ο Αρσενείου, ο οποίος κατά­γεται από την Καλαμπάκα. Αυτοί έγραψαν κατά πληροφο­ρίες και σε ευρεία κλίμακα ενώ εγώ γράφω συγκεκριμένα και γνω­στά.

Με αποδείξεις μαρτύρων τιμούμε τους ήρωας του 1821 κατό­πιν εορ­τής. Όταν οι αρματολοί και κλέφτες, καπεταναίοι όπως ο Κο­λοκο­τρώνης και άλ­λοι πολλοί δεν απόλαυσαν τις θυσίες τους αλλά από­λαυσαν τα βαριά σίδερα των σπηλιών ή φυλακών. Βασανίσθηκαν ως οι μεγαλύτεροι εγκληματίες. Όσον αφορά την περιφέρειά μας και ολόκληρο το έθνος, αγωνίσθηκα για τους ανθρώπους και την ελευθέ­ρια τους. Ολόκληρο το έθνος, όλος ο ελληνι­κός λαός αδιακρίτως τά­ξεων και παρατάξεων ένοπλοι και άοπλοι εξετέλε­σαν το υπέρτατο καθήκον τους. Με ηρωισμό και αυτοθυσία. Χιλιάδες είναι οι νεκροί της Εθνικής Αντίστασης και αμέτρητες οι θυσίες του ελληνικού λαού. Ούτε και τα επακολουθήσαντα μετά την απελευθέρωση δεινά αλλά ούτε οι μελανές κηλίδες αυτής ταύτης της αντίστασης μπορούν να την αμαυρώσουν στο σύνολό της, ούτε και να τη διαγράψουν όπως υπάρ­χουν προθέσεις και κίνδυνος να διαγραφεί. Όχι δε θα το κατορθώσουν να δια­γράψουν τα θύματα και της θυσίες του ελληνικού λαού που με κάθε μέσο προπαγάνδας να διαστρεβλώσουν και να συσκοτίσουν την αλήθεια. Δεν εί­ναι δυνατόν μια μέρα θα λάμψει η αλήθεια.

Λέγαμε ότι το μέτωπο έχει δύο εχθρούς το ξένο και το ντόπιο. Το ξένο εχθρό μη το φοβάσαι, το ντόπιο να φοβάσαι και όχι τόσο τους ντόπιους που πήραν φανερά μέρος υπέρ του ξένου, περισσότερο ο τρίτος εχθρός ο καμου­φλαρισμένος που κατέχει και θέση μέσα στο κίνημα. Ηγετικά στελέχη στη κορυφή της πυραμίδας και όλοι αυτοί οι πράκτορες, είχαν θέσεις κλειδιά. Ένα παράδειγμα μόνον να καταλά­βετε, στην « Συμφωνία της Βάρκιζας» πήραν μόνο αυτοί αμνηστία και καταδίκασαν τον αγώνα του Ελληνικού λαού. Αυτός ήταν ο μεγά­λος μας εχθρός τον οποίον λατρεύαμε και του τρα­γουδούσαμε ύμνους. Και η μόνη αδυναμία αντικειμενικότητας θα υπάρξει για τη μνήμη εκείνων που έπεσαν με ηρωισμό στον υπέρτατο αγώνα για την ελευ­θερία των γνωστών αλλά και αγνώστων ηρώων της «Εθνικής Αντίστα­σης», που ούτε τα ονόματα δεν μπορέσαμε να αποθανατί­σουμε εμείς οι επι­ζώντες. Σ’ εκείνους που κανείς δεν έπλεξε γι' αυ­τούς ΣΤΕΦΑΝΙ, κανείς δεν έκαψε γι' αυτούς ΛΙΒΑΝΙ και ούτε έκλαψε κανείς γι' αυτούς με πόνο. Έσβησε η μνήμη τους σαν μια γόπα τσιγάρο.

Ό,τι γράφω, μόνον με γνώμονα την αλήθεια, όσα η μνήμη μου κρά­τησε. Για να μπούμε καλύτερα στο νόημα. Επειδή οι γραμματικές μου γνώ­σεις είναι λίγες μετά βίας έβγαλα την τετάρτη δημοτικού σχολείου και χωρίς τετράδια, μόνο με μια πλάκα και αν τη σπάζαμε κρατού­σαμε τα κομμάτια στις τσέπες και γράφαμε όχι με κονδύλια κατα­σκευασμένα αλλά με ειδικές πέτρες που ψάχναμε να βρούμε στα ρυά­κια. Δεν είχαμε να αγοράσουμε τε­τράδια, πένες και καλαμαριές. Γι' αυτό με συγχωρείτε αν το συντακτικό δεν είναι αυτό που έπρεπε να είναι, νομίζω πως θα είναι κατανοητό σε εγγράμ­ματους και αγράμματους, γιατί τα λόγια αυτά είναι λόγια της καρδιάς μου, ανό­θευτα. Πά­ντως για μένα η αρχή είναι λίγο δύσκολη έως ότου μπω στα θέματα.

Θα αρχίσω λίγο πριν τον πόλεμο από το έτος 1936.