Tο 1942 έγινε ο αφοπλισμός

Σε όλα τα χωριά υπήρχαν καταδότες. Αν είχες προσωπικά με έναν από αυτούς ήταν πολύ εύκολο να σε εκδικηθεί. Έλεγαν ότι κα­τείχες όπλα. Σε όλα τα χωριά χτυπήθηκαν βασανίσθηκαν, εκτός από το χω­ριό Οξύνεια όπου δε βασανίστηκε κανείς χάρις στον ιεροδιδά­σκαλο Χρήστο Μπατσογιάννη, αλλά δεν είχε και καταδότες.

Το Νοέμβρη Δεκέμβρη 1942 πληροφορηθήκαμε πως παρου­σιάσθηκαν αντάρτες στον Όλυμπο, στην Ήπειρο και στα βουνά της Λαμίας. Οι ηλικιω­μένοι έλεγαν πως αν είναι αλήθεια εμείς τα χωριά θα την πληρώσουμε. Όσο οι μέρες περνούσαν και βεβαιώνονταν πως πραγματικά βγήκαν αντάρτες, ακούσαμε έφτασαν στα Χάσια εκτε­λούν όσους συνεργάζονται με τους Ιτα­λούς και Γερμανούς. Πήρα μια πληροφορία πως ανατινάζουν οι αντάρτες μια γέφυρα στη Λαμία (Γοργοπόταμος).

Στις 7 Γενάρη  1943

Ήρθε μια ομάδα αντάρτες με επικεφαλής τον ταγματάρχη Κω­στόπουλο. Αυτή η ομάδα ήταν της Ηπείρου, ήταν του Ζέρβα χωρίς να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές ομάδες. Ήρθαν στο χωριό Κακοπλεύρι μίλησε ο Κωστόπουλος για τους σκοπούς που βγήκε το αντάρτικο. Μίλησε να οργα­νωθούμε πολιτικώς και στρατιωτικώς και να αναλάβουν κάπως οι πιο δυνα­μικοί για να οργανώσουν τα γύρω χωριά. Είπαν στον Κωστόπουλο να φέ­ρουμε και έναν χωριανό μας αλλά μένει σε άλλο χωριό διπλανό, Σταγιάδες. Αν μπορείτε να τον φέρετε φέρτε τον. Έστειλαν σύνδεσμο και μου λέγει στο χωριό ήρθαν αντάρτες και σε ζητούν να έρθεις και με πήγαν. Συστηθήκαμε με τον Κωστόπουλο μου είπε και μένα ότι είχε πει στο χωριό προηγούμενα, αναλάβαμε μια επιτροπή. Εγώ ο Στέργιος Μάνθος και Ιωάννης Γκιορ­σάνης. Μας άφησε μόνον πηλίκια, εγώ φεύγω λέγει ο Κωστόπουλος σας είπα τι θα κάμετε και ότι θελήσετε από πληροφορίες θα ζητάτε από τα χωριά Κορυ­δαλλό και Κουτσούφλιανη, εκεί έχει οργάνωση ο Κωστόπουλος.

Δεν προχώρησε πιο πέρα από το Κακοπλεύρι επέστρεψε πάλι προς Κο­ρυδαλλό. Τα καπέλα τα πήραν οι νέοι τα έβαλαν στο κεφάλι άρ­χισε χορός και τραγούδια. Το έμβλημα ήταν αρχικά γράμματα ΕΔΕΣ.

Όπως ήμασταν συγκεντρωμένοι χόρευαν και τραγουδούσαν, βλέ­πουμε τον χωριανό μας Γεώργιο Παπακώστα που έρχονταν από τα Τρίκαλα. Αυτοί φυσικά γνώριζαν πως αν προχωρούσαν οι άλλοι αντάρτες προχωρούσαν μπροστά. Καλεί εμένα και τον Ν. Μάνθο στο σπίτι του μας και ρωτά. Τι κά­ματε εδώ; Ποιος ήρθε, του λέμε. Ήρθε ο ταγματάρχης Κωστόπουλος και μας είπε να οργανώσουμε αντάρτικο. Σε απάντηση ο Παπακώστας και με αυ­στηρό ύφος: και ποιόν ρωτή­σατε εσείς; Και ποιόν να ρωτήσουμε μήπως γνωρίζουμε τίποτε. Μας λέγει ότι ο Κωστόπουλος είναι με την οργάνωση του Ζέρβα, αυτοί εί­ναι Αγγλόφιλοι και δεν θα ακολουθήσουμε αυτούς, πετά­ξετε τα κα­πέλα. Ήρθα επειγόντως να προλάβω έρχομαι από τα Τρίκαλα, με έστειλαν από τη Νομαρχιακή επιτροπή του ΕΑΜ και με εντολή του Ηρακλή Παπαθανασιάδη - Δικηγόρος και Κακοπλευρίτης. Του λέμε τι θα πει ΕΑΜ. Μας εξήγησε ολόκληρος ο Ελληνικός λαός είναι στο Ε.Α.Μ. Θα ενταχθούμε στην επαναστατική οργάνωση του ΕΑΜ, όλοι οι επιστήμονες Τρικάλων εί­ναι με το ΕΑΜ. Εγώ θα παραμείνω εδώ και θα παίρνω πληροφορίες και θα σας ενημερώνω. Πέστε στα παιδιά να διαλυθούν, είπαμε στα παιδιά να δια­λυθούν. Tα καπέλα μη τα πε­τάξετε μόνο τα γράμματα να βγάλετε που γρά­φουν ΕΔΕΣ και φοράτε τα.

Τα πράγματα είναι διαφορετικά, εντολή του Ηρακλή Παπαθανασιάδη να μη οργανωθούμε στον Κωστόπουλο.

Στις  15  του  Γενάρη '43

Mας καλεί ο Παπακώστας εμένα και τον Δημ. Τζίμα Καθη­γητή. Μας λέγει θα πάμε στο χωριό Αγνατιά, το απόγευμα θα έρθουν οι αντάρτες, να τους γνωρίσουμε. Πήγαμε. Τους αντάρτες τους βρή­καμε εκεί. Καπετάνιος ο Αδαμάντιος Ηλίας ή Καφαντάρης μαζί με τον Νικόλαο Ζαραλή ή Χασιώτη από το Αγιόφυλλο και περίπου 50 αντάρ­τες. Εκεί βλέπω δύο αντάρτες από την Οξύνεια, το Γιαννούλα Τασίκα και τον Παντελή Τασίκα. (Θα κάμω μια παρένθεση- πριν φανερωθούν οι αντάρτες δημοσίως, κάλεσαν τον ιερέα Χρήστο Μπατζογιάννη από την Οξύνεια στην τοποθεσία Ξηροπόταμος της περιφέρειας του ιδίου χωριού. Εκεί έκαμαν αγιασμό δηλαδή ευλόγησε τα όπλα. Τα παιδιά που αναφέρω παραπάνω είναι από τους πρώτους αντάρτες της περι­φερείας μας).

Ο Παπακώστας και Τζίμας και Αριστείδης Πατσιγιάννης δικη­γόρος από Αγναντιά συναντήθηκαν με τους καπεταναίους. Εμένα με άφησαν απ' έξω και μου λένε ότι εσύ θα παραμείνεις εδώ, εμείς θα φύγουμε. Έφερα τις αντιρρήσεις μου, γιατί να μείνω εγώ και εσείς να φύγετε, μαζί δεν ήρθαμε, η γυναίκα μου θ' ανησυχεί, θα περάσουμε από το σπίτι και θα της το πούμε. Με καλεί ο Αδαμάντιος και με ρωτά εάν θέλω να μείνω. Του είπα έχω δι­κούς μου να μείνω. Αύριο πρωί θα είσαι εδώ. Στο λόγο που μίλησε στο χω­ριό ανέφερε και το θέμα της Δικτατορίας του Μεταξά, εγώ που ήμουν στην ΕΟΝ Μεταξά.

Την άλλη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε για το χωριό Σταγιάδες. Καμιά συ­ζήτηση στο δρόμο δεν έγινε. Φτάσαμε στο χωριό. Χτύπησε η καμπάνα συ­γκεντρώθηκε το χωριό, όλοι φοβισμένοι. Μίλησε ο Αδαμάντιος, για τους σκοπούς της επανάστασης, τον αγώνα που διε­ξάγουμε είναι διπλός. Τόσο για το ξένο κατακτητή αλλά περισσότερο για το ντόπιο κατακτητή, διότι η Δικτατορία του Μεταξά έχει αφήσει τα τσιράκια της οι οποίοι συνεργάζο­νται με τον κατακτητή. Δεν πρέ­πει να λυπηθούμε θα τους χτυπήσουμε οπουδήποτε τους βρούμε. Και όλος ο δημοκρατικός λαός να καθαρίσει τα αγκάθια από μέσα. Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται οργάνωση. Και το χωριό σας πρέπει να οργανωθεί. Πρώτον θέλουμε ένα υπεύθυνο του ΕΑΜ, δεύτερον έναν στρατιωτικό υπεύθυνο κλπ.

Ποιος θέλει να αναλάβει υπεύθυνος του ΕΑΜ. Βγαίνει ο Ευθύμιος Τρι­αχάνας, εγώ λέει. Θυμάμαι ο γέρο Χρήστος Πούλιος του λέγει, φύγε εσύ να αναλάβει άλλος. Λέγει ο Αδαμάντιος εφόσον δεν θέλετε αυτόν ποιον θέλετε. Τότε όλο το χωριό είπε το Δημήτριο Ράπτη, ποιος είναι αυτός.

-Εγώ του λέγω.

-Α! εσύ είσαι. Εφόσον σε θέλει το χωριό θα αναλάβεις.

Του λέγω ίσως δεν τα καταφέρω να αναλάβει κάποιος άλλος. Αυτό θα πει άρνηση της Επανάστασης. Τι να έκαμα, δέχθηκα.

Στο χωριό  Οξύνεια

Το απόγευμα έφυγαν προς Οξύνεια. Την άλλη μέρα με καλούν στην Οξύνεια, πήγα.. Η πρώτη μας δουλειά ήταν να ανταμώσω τον ιεροδιδά­σκαλο Μπατζογιάννη να πληροφορηθώ πως αυτός βλέπει τα πράγματα. Ήταν στο σχολείο του χωριού συγκεντρωμένοι όλοι οι χω­ριανοί. Ο παπάς τους μιλούσε, ήταν πολύ μορφωμένος γιατί ήταν και δάσκαλος. Μόλις με είδε έκοψε την ομιλία με χαιρετά και μου λέγει. Έμαθα πως ανέλαβες το πόστο του ΕΑΜ, ωραία και ’γω είμαι υπεύ­θυνος του ΕΑΜ. Τον ερωτώ πως τα βλέπεις τα πράγματα. Πρέπει όλος ο λαός να οργανωθεί στο ΕΑΜ. Το ΕΑΜ είναι γνήσιο ελληνικό κίνημα. Φτερούγιζαν τα ράσα του από τον με­γάλο ενθουσιασμό. Του λέγω με ζητάν οι αντάρτες, τι να με θέλουν. Να πας, ο Αδαμάντιος είναι καλός. Έμεινα σε ένα σπίτι του Μέλιου.

Πήγα στον Αδαμάντιο.

-Γελαστός ήρθες μου λέει.

- Ήρθα εφόσον με καλέσατε...

- Προτού να πάμε για φαγητό θα τα πούμε λιγάκι…