Κλέφτες - Ληστές

Μπαμπάνηδες, Μούσιος Ζήκος κ.λ.π. αυτό ήταν μεγάλο κα­τόρθωμα και έργο του Αδαμάντιου. Τους κατάφερε να παρουσιασθούν στο τμήμα του Αδαμάντη στο χωριό Κουτσούφλιανη Καλ/κας. Χωρίς να τους αφοπλίσει τους ανακήρυξε αρχηγούς. Από την Κουτσού­φλιανη τους φέρανε στο χωριό Κακοπλεύρι. Μόνο να τους έβλεπες φοβόσουν. Ζωηροί άνδρες, τα σβέρκια σαν δαμάλια, γενειάδες στο γκραν, οπλισμένοι τους πήγαν στο χωριό Κονι­σκό Χασίων. Εκεί τους έβαλαν αρχηγούς ομάδων και σε ορισμένους τομείς. Αφού πήραν τις κατευθύνσεις και απομακρύνθηκαν ήταν τόσο ζωηροί που ήταν αδύ­νατον να τους βάλεις στο χέρι και να τους εκτελέσεις, γι' αυτό εί­παν στους αντάρτες να τους εκτελέσουν ύπουλα και όπως βάδιζαν τους ρί­ξανε από πίσω. Όπως είπαν ο Μπαμπάνης σαν θηρίο χτυπιόταν παρά που τον είχε θερίσει το πολυβόλο.

Η ιστορία του Αδαμάντιου μέχρι εδώ. Ούτε έδωσε σημεία ζωής, ούτε το όνομά του ακουγόταν. Λάβαμε διαταγή όπου βρεθεί ο Αδαμάντιος ή Καφα­ντάρης να συλληφθεί. Από τότε 1943 την άνοιξη ανταμώσαμε στις φυλακές Τρικάλων τον Μάρτιο 1948 έως τον Ιούλιο οπόταν εγώ ξορίσθηκα στο νησί Γιούρα.

Τα πράγματα έπαιρναν διαστάσεις. Ο Παπανικολής και άλλοι παράγο­ντες σκέφθηκαν να κάμουν Λαϊκό Δικαστήριο και αυτοί να βγουν από μία σοβαρή κατάσταση και κανένας δεν περιμέναμε ότι θα δικαστεί. Το λαϊκό Δικαστήριο αποτελούνταν από ηλικιωμένους αν­θρώπους και καλούς. Πρόε­δρος ο Δημοδιδάσκαλος Κ.Τζήμας. Εξετά­σθηκαν μάρτυρες κατηγορίας. Τον κατηγόρησαν όπως και ο μπακά­λης.  Το Δικαστήριο το έριξε στο χωριό δια ψήφου. Διότι η ποινή ήταν ή εις θάνατον ή απαλλαγή. Έγινε ψηφοφορία. Εγώ κάθισα μα­κρά της υποθέσεως, ούτε υπέρ ούτε κατά, ούτε στο δικαστή­ριο πήγα μέσα. Το Δικαστήριο το έριξε στο χωριό δια ψήφου. Ενθυμούμε καλά ψήφοι 190.  Έγινε η καταμέτρηση 120 εις θάνατον και 70 όχι. Πράγμα απίστευτο κανείς δεν το περίμενε, τέτοια απόφαση του χω­ριού. Βρήκε μια φορά και το χωριό να τον εκδικηθεί. Ο Παπανικολής ξαφνιάστηκε. Με φω­νάζει ο Παπανικολής τρομαγμένος:

- Έλα βρε Μήτσιο τι θα γίνει;

Του λέγω τι στενοχωρείσαι; Μα δεν πρέπει να γίνει αυτό να σκοτωθεί ο άν­θρωπος. Λέγω στον Παπανικολή αντίο.

Από τον Φλεβάρη 1943 μετά τη μάχη της Οξύνειας οι Ιταλοί πε­ριορί­σθηκαν στα κέντρα, οι αντάρτες είχαν πολλές επιτυχίες σε διά­φορα μέρη, όπως στα Γρεβενά διέλυσαν ολόκληρο τάγμα. Το αντάρ­τικο δυνάμωσε από οπλισμό, τρόφιμα, ρούχα κ.λ.π. Δυνάμωσε και σε έμψυχο υλικό τόσο στο μόνιμο ΕΛΑΣ όσο και στο εφεδρικό και την περιφέρειά μας και τ' άλλα χω­ριά ήταν ελεύθερα.

Οι Ιταλοί κρατούσαν τις πόλεις Καλαμπάκα, Τρίκαλα, Καρδίτσα. Η Κα­λαμπάκα χτυπήθηκε από τους αντάρτες οπόταν οι Ιταλοί την εγκα­τέλειψαν και συγκεντρώθηκαν στα Τρίκαλα.

Τον Ιούλιο του '43 συνθηκολόγησαν με τους αντάρτες και παραδόθη­καν πολλοί Ιταλοί, ακολούθησαν το αντάρτικο, άλλοι και πολλοί χά­θηκαν, όσους έπιαναν οι Γερμανοί τους σκότωναν, ο ΕΛΑΣ δυνά­μωσε από πολε­μικό υλικό.