Η συμφωνία της  «Πλάκας»  μεταξύ  ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ

Συμφωνήσαμε ομάδες του ΕΛΑΣ θα πηγαίνουν στα κατεχό­μενα μέρη του ΕΔΕΣ και ομάδες του ΕΔΕΣ στα κατεχόμενα του ΕΛΑΣ. Δεν κράτησε. Για τον λόγο οι ομάδες του ΕΔΕΣ στα χωριά που περνούσαν τα τρόφιμα που παίρνανε τα πλήρωναν με λίρες. Οι λίρες ήταν γλυκές και παρέσυραν τον λαό.

Έλεγαν πως  οι  Ελασίτες  είναι  κατσικοκλέφτες,  ετούτοι είναι νοι­κο­κυραίοι. Είδε ο ΕΛΑΣ ότι με τις λίρες έχανε το λαό. Διετάχθησαν τα αντάρ­τικα σε εφεδρικά να αφοπλίσουν τις ομάδες του Ζέρβα.  Πάλι το χωριό Οξύνεια πρώτο.

Στο χωριό Οξύνεια, ήρθε μία ομάδα περί τους 20 αντάρτες με λοχαγό τον Γαλάνη.  Ήρθαν το απόγευμα μέρα Σάββατο πολύ πρωί της Κυριακής με καλούν στο μοναστήρι. Ο Φιλόσοφος Κλεάνθης, μου διαβάζει τη διαταγή από το Αρχηγείο για τον αφοπλισμό των ομάδων του Ζέρβα. Μου λεν, θα πάρεις και συ την ομάδα «Σταδιώτες» να πάτε στην Οξύνεια. Τους λέγω τι να κάνουμε όλοι θα σας δώσω έναν και ένα έγγραφο να πάρετε το εφεδρικό της Οξύνειας είναι περίπου 40 άτομα. Έμειναν σύμφωνοι. Έπιασαν θέσεις. Επειδή οι Ζερβικοί είχαν πιάσει το προαύλιο της εκκλησίας και ο κόσμος ήταν στην εκκλησία παρέμειναν να τελειώσει η εκκλησιά. Μόλις τελείωσε καλούν τους Ζερβικούς να παραδοθούν. Είχαν μείνει μερικοί από το χωριό μαζί στο προαύλιο της εκκλησίας. Οι Ζερβικοί δεν παραδίδονταν έλαβαν θέση μάχης, άρχισε η μάχη, οι χωριανοί που έμειναν μέσα πήδησαν από την μάνδρα.

Ο δε Χαράλαμπος Λάμπρου ήταν κουτσός τραυματισμένος από την Μι­κρά Ασία, προσπάθησε να βγει από την πόρτα αλλά τον βρήκε σφαίρα και σκοτώθηκε. Η μάχη συνεχίσθηκε όπου εξαναγκάσθηκαν οι Ελασίτες να πη­δήσουν μέσα. Τους πιάσανε στα χέρια.

Σκοτώθηκαν επτά Ζερβικοί και 14 αιχμάλωτοι μαζί και ο λοχαγός Γα­λάνης από τον ΕΛΑΣ, ουδείς έπαθε ούτε το εφεδρικό Οξύνειας πήρε μέρος, μόνον η διμοιρία το μόνιμο ΕΛΑΣ πολέμησε. Τον Γαλάνη Λο­χαγό και τους 14 αντάρτες τους πήγαν στο χωριό Κακοπλεύρι,  ο Γα­λάνης δραπέτευσε ή τον δραπέτευσαν  μάλλον ο Παπανικολής - ο οποίος ήταν και αυτός από τις τάξεις του στρατού - τους αντάρτες τους απέλυσαν.

Ερχόμαστε στον Παπαδόπουλο και  Παπαιωάννου. Οι οικο­γένειες βρίσκονταν στα χωριά του Κόζιακα. Ο Παπαδόπουλος ανησυ­χούσε πολύ. Διότι είχε τέσσερα κορίτσια και ένα αγόρι 13-14 ετών. Πήγα στο Κακο­πλεύρι έστειλα 7-8 ζώα και τους έφερον μαζί και η οικογένεια Παπαιωάννου έμειναν περί τους δύο μήνες.

Μου λέγει ο Παπαδόπουλος να τους διώξω για το χωριό Κονισκό Χα­σίων. Τους έδωσα άδεια να φύγουν - πως κατέβηκαν στα Τρίκαλα δεν γνω­ρίζω.

Επίθεση  των  Γερμανών

Κατά τον Σεπτέμβριο 1943 οι Γερμανοί κατέλαβαν τις πόλεις Καρδί­τσα, Τρίκαλα, Καλ/κα και το δημόσιο δρόμο Καλ/κα- Γιάννινα.  Παρ' όλες τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ μόνιμα και εφεδρικά δεν κατορθώ­σαμε να τους εμποδίσουμε. Σκόρπισαν τον πανικό, φωτιά και σίδερο. Τα χωριά του δρό­μου τα έκαψαν όλα από Καλ/κα, Ορθοβούνι, Τρυ­γώνα Πεύκη, Κορυδαλλό, οι κάτοικοι όλων των χωριών έπιασαν τα βουνά, όσους συλλάμβαναν, πολ­λούς εκτελούσαν και πολλούς έπαιρ­ναν ομήρους και τους έστειλαν στο Νταχάου της Γερμανίας, ιδίως πολλοί όμηροι από το χωριό Πεύκης. Τα φυ­λάκια τα εγκατέστησαν κοντά στα χωριά. Ζητούσαν τους κατοίκους να γυ­ρίσουν στα χωριά με την υπόσχεση δε θα τους πειράξουν.

Από το χωριό Τρυγόνα αποφάσισε ο παπάς Αθανάσιος Παπα­γιάννης και ο Πρόεδρος Γεώργιος Ρουστάνης να γυρίσουν. Τους είπαν οι Γερμανοί να παν στο χωριό και δεν έχει να τους πειράξει κανένας.

Εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι, κατέβηκαν στα χωριά Κακοπλεύρι Αγνα­τιά Σταγιάδες, όπου είχε ο καθένας συγγενείς και φίλους. Αυτό έκαμαν και τα άλλα χωριά.

Τα γνωρίζω διότι είχαμε την οροσειρά μεταξύ χωριά Τρυγώνα - Πεύκη, συνορευόμενα με Κακοπλεύρι, όσον για να φυλάμε τις οικο­γένειες και για πληροφορίες της κίνησης των Γερμανών.

Έπιασαν τα κρύα και οι βροχές, άρχισε ο χειμώνας.

Μετά την  επιδρομή  των  Γερμανών

Έφεραν στο Κακοπλεύρι πολλούς Ζερβικούς που πιάστηκαν αιχμάλω­τοι. Εκτός από τους Γερμανούς τμήματα του ΕΛΑΣ και τμή­ματα του ΕΔΕΣ, χτυπιόντουσαν. Ο Ζέρβας αφόπλισε ομάδες του ΕΛΑΣ, ο δε ΕΛΑΣ του Ζέρβα. Τα τμήματα του Ζέρβα οπισθοχώρη­σαν μέχρι τον Άραχθο ποταμό, έφεραν αιχμαλώτους στο Κακοπλεύρι, τους είχαν μέσα στην εκκλησία. Λίγο κοίταζα από την πόρτα είδα πολλούς ξαπλωμένους δεμένους, τους είχαν λιώμα στο ξύλο. Μία κα­τάσταση φρίκης. Έλληνα στον Έλληνα, ούτε τους εχθρούς αιχμαλώ­τους κάναμε τέτοια βάρβαρα κακουργήματα.

Από όλους που είχαν στην εκκλησία Αγ. Νικόλαο, άκουσα το όνομα του Ταγματάρχη Μπάρδα, τον οποίο εκτέλεσαν με το ξύλο, ήταν από το Κα­στράκι Καλ/κας. Είχε προσχωρήσει τόσο το  μίσος. Δεν φοβό­μασταν τον κατακτητή όσον φοβόμασταν αναμεταξύ μας.

Εκκαθαριστικές  επιχειρήσεις  των Γερμανών

Στο χωριό Καστανιά Καλ/κας ήταν εγκατεστημένο το επιτε­λείο των Άγγλων και τμήματα του ΕΛΑΣ.

Έγινε επιστράτευση - όλα τα εφεδρικά των χωριών αγωγιάτες με ζώα, καιρός βροχερός. Οι Γερμανοί ξεκίνησαν με δύναμη μεγάλη με αερο­πλάνα προς την κατεύθυνση Καστανιά, κάψανε το χωριό σκότωσαν πολίτες, προ­χώρησαν προς τα χωριά Ασπροποτάμου. Διέλυσαν του ΕΛΑΣ τα εφεδρικά και αγωγιάτες όπου φύγε-φύγε.

Στο χωριό Λεπινίτσα Καλλιρόη, ο Δημ. Θάνος και γιος του Γεώργιος συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και εκτελέστηκαν. Ο γιος ήταν στο εφεδρικό ΕΛΑΣ, ο δε πατέρας του κάτοικος του χωριού Σταγιά­δες,  ως αγω­γιάτης. Για να μπορέσουν να κρατήσουν την απογοή­τευση του λαού, άρχι­σαν να εκτελούν αθώους ανθρώπους.

Ένας Χρήστος Τσίτας από Αγνατιά συνελήφθη από ομάδα ανταρτών μεταξύ Αγνατιάς - Σταγιάδων. Αυτός είχε βρει ένα πιστόλι φωτοβολί­δας χωρίς να ξέρει τι είναι. Τον ενοχοποίησαν δήθεν ως κατάσκοπο και  τον  εκτέλεσαν. Εκτελούσαν από κανέναν  για να πανικοβληθεί ο λαός.

Άρχισε εκ νέου η ανασυγκρότηση τόσο στο μόνιμο όσο και στα εφε­δρικά. Μπήκαν πάλι τα πράγματα στην τάξη. Επανήλθε το ηθικό. Εκεί σκο­τώθηκε και ο Γεώργιος Στάγιας. Το χωριό μας είχε τρία θύ­ματα.             Από Νοέμβρη '43 μέχρι τον Μάιο '44 επικράτησε μία ηρεμία, οι Γερ­μανοί περιορίσθηκαν στα φυλάκιά τους κάπου - κάπου και αντάρτες τους ενοχλούσαν χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

Αρχές 1944 μας ήρθε ένας δήθεν κομμουνιστής ή ήταν κομμου­νιστής στην περιφέρειά μας. Παναγιώτης Έγρυπος το ψευδώ­νυμο, Οδοντόπουλος το πραγματικό. Μαύρος στη φάτσα αλλά και μαύρος στην καρδιά. Πελλοπονή­σιος εγκληματικής φύσεως άνθρω­πος. Όταν μιλούσε σε συγκεντρώσεις, έλεγε σύντροφοι ο αγώνας μας τον οποίο διεξάγουμε έχει θυσίες. Δεν θα λυπηθούμε, θα κτυπήσουμε κάθε αντιδραστικό στοιχείο.

Ναι, σε όλα τα χωριά υπήρχαν μυστικές οργανώσεις του ΕΔΕΣ αλλά ακίνδυνες. Όλες αυτές οι οργανώσεις ήταν ακίνδυνες. Ζημιά δεν μπο­ρούσαν να κάμουν, άλλοι από ζήλια και άλλοι από συμφέρον. Από την αρχή της εθνικής αντίστασης στην περιφέρεια κατά το έτος '43 είχαμε 1ο τον μακα­ρίτη Ευθύμιο Τριαχάνα, 2ο τον Κων/νο Λυρίτση από  την Οξύνεία, 3ο Παλά­σκα από Αγιόφυλλον. Τον Παλάσκα τον εκτέλεσε ο Ζαραλής, από προσω­πικά δικά τους. Ο Έγρυπος ή Οδοντό­πουλος με έδρα το Αγιόφυλλο εκεί βρήκε τους ανθρώπους και τους παρέσυρε να διαπράξουν εγκλήματα.

Τον Μάιο '44 το 1ο θύμα ο Βλησάρης Δριτσέλης από Αγνατιά, χωρίς να υπάρχουν σοβαροί λόγοι, 2ο θύμα τον ιατρό Παπασωτηρίου εξ Ασπροκλη­σιάς. Εάν φανταστείτε αυτός ο άνθρωπος που τόσα προ­σέφερε στον ταλαι­πωρημένο και εγκαταλειμμένο λαό της περιφέ­ρειας, μιας και δεν υπήρχε άλλος γιατρός κι αυτός έτρεχε από χωριό σε χωριό να βοηθά τους αρρώ­στους, τους έδινε και φάρμακα δωρεάν.

Ναι, δεν θα διστάξω να το πω. Είμαι γνώστης όλων των πραγμάτων διότι η Ασπροκλησιά ήταν στην διοίκηση του εφεδρικού ΕΛΑΣ και τα γνω­ρίζω όλα όταν περνούσα από την Ασπροκλησιά.

Ένα βράδυ παρέμενα στο χωριό αυτό. Μου λεν πως υπάρχει αντί­δραση ο τάδε, τάδε. Τους λέγω θα με πάτε να μείνω απόψε στο σπίτι αντιδραστικού. Δεν θυμάμαι το όνομα πάντως πήγα στο σπίτι του, δεν με έβλεπε με τόσο καλό μάτι, μάλλον φοβήθηκε. Εγώ γελαστός του μίλησα διαφορετικά, κατη­γόρησα για τα εγκλήματα οπόταν τον κα­τάφερα να μου ομολογήσει. Με εχεμύθεια του λέγω μην φοβάσαι. Μου λέγει ότι το χωριό μας, αν πάθει κακό θα το πάθει από τους Μα­λικοπουλαίους. Το δάσκαλο Νικόλαο και τους γιους του Βασίλειον, τον άλλον δεν το θυμάμαι. Συζητήσαμε γενικότερα πήρε θάρρος και μου έλεγε πράγματα αληθινά. Αυτός είχε παντοπωλείο. Θέλω να γνω­ρίσετε ότι τα περισσότερα θύματα έγιναν από προσωπικά των χωριών και όπως ο Εγρυπος ή Οδοντόπουλος ήταν της Ιντελιτζετ-σέρβις πρά­κτορας. Ας μην ρίχνουμε τα βάρη στον αγώνα.

Αυτά όπως θέλουν να τα δικαιολογήσουν ως λάθη δεν είναι λάθη ήταν κακή επιλογή στελεχών.

Το  έτος  1944  χρόνος  δολοφονιών

Θύμα ο Δημοδιδάσκαλος Δριτσέλης του χωριού Αγνατιά η κατη­γορία του, αυτό φυσικά δεν είναι ψέματα, ανήκει στην οργάνωση του ΕΔΕΣ. Μα ο ευλογημένος και ήταν εγγράμματος δεν καταλάβαινε πως παρακολουθιόταν; τον είχαν υπό παρακολούθηση.

Ένα βράδυ θέλησε να συγκεντρώσει τους ομοϊδεάτες του να τους ανα­κοινώσει τα τρέχοντα των εξελίξεων γεγονότα. Στο σπίτι που κά­μανε την συγκέντρωση, τους συλλάβανε. Και σαν πρώτο αίτιο κρατάν το δάσκαλο. Το κατάλαβε ότι η ζωή του κινδυνεύει. Τον συνέλαβαν αντάρτες. Ζητούσε τη χάρη του λοχαγού, να με πάτε στο Δημ Ράπτη, τον έκαμαν τη χάρη. Ήταν να τον πηγαίνανε στο Κηπυργιό Γρεβενών. Τον φέρανε σε μένα με συνοδεία δύο αντάρτες. Ρίχτηκε στην αγκα­λιά, Μήτσιο μου σώσε με. Είπα στους αντάρτες να τον αφήσουν σ’ εμένα. Έχουμε εντολή να τον πάμε στο Κηπυρ­γιό. Παίρνω τηλέφωνο το Λοχαγό για να τον αφήσουν να τον κρατήσω, όχι μου λέγει θα πη­γαίνει στο Κηπυργιό. Δεν μπορούσα να κάμω τίποτα. Στο Κηπυργιό ήταν Ταγματάρχης ο Φουρκιώτης. Την επομένη ημέρα επικοι­νωνώ με τον Φουρκιώτη είχαμε καλές σχέσεις. Είχα πάει στο Κηπυργιό και γνωριστήκαμε καλά.  Ρώτησα τι γίνεται ο Δριτσέλης. Μου λέγει εγώ δεν ασχολούμαι με τέτοιες υποθέσεις, θα τον παν στο Αγιόφυλλο. Όταν μου εί­παν για το Αγιόφυλλο, δεν πρόκειται να την γλιτώσει είπα μέσα μου.

Στο Αγιόφυλλο ήταν το σφαγείο. Τον εκτέλεσαν.

Ι ο ύ ν ι ο ς '44: Νέα επιδρομή Γερμανών

Ειδοποιηθήκαμε ότι οι Γερμανοί ετοιμάζονται για επιδρομή προς τα χωριά Καταφύγη, Πριόνα, Κρανιά, Κηπυργιό, Γρεβενών. Εγώ βγήκα στη θέση στα όρια Κακοπλεύρι,  Καταφυγίου, Κορυδαλλό. Οι αντάρτες απο­σύρθηκαν. Εντολή που πήραμε ήταν να ειδοποιήσουμε τους κατοίκους να φύγουν από τα χωριά. Στον Προφήτη Ηλία, στο κτήμα Τούρκου Μπέη εκεί είχαν τα κονάκια οι αδελφοί Τσαναίοι αρ­βανιτόβλαχοι. Τα καλοκαίρια έβγαιναν με τα πρόβατα και με τις οικο­γένειές τους. Πήγα και τους λέω οι Γερμανοί θα κάμουν επιδρομή. Πρέπει να φύγετε, ως επικεφαλής ήταν ο μικρότερος αδελφός Αλέκος Τζιάνης. Δεν συμπαθούσαν το ΕΑΜ, οι αντάρ­τες τους είχαν λίγο στο μάτι. Επειδή συνδέονται  στενά  με τον Μπάρδα από το Μαλακάσι και Ηρακλή Παπαθανασιάδη δικηγόρο, οι οποίοι ήταν στα Τρίκαλα και με την οργάνωση του ΕΔΕΣ. Τους λέγω όλους τους αδελφούς, πρέπει και εσείς να το γνωρίζετε ότι οι αντάρτες δεν σας βλέπουν με καλό μάτι, εάν μείνετε ούτε από τους Γερμανούς να έχετε εμπιστοσύνη μπορεί να σας σκοτώσουν και να σας πάρουν και τα πρόβατα. Εάν πάλι μείνετε και δεν σας πειράξουν οι Γερμανοί από τους αντάρτες δεν θα την γλι­τώσετε. Συγκε­ντρώθηκαν και οι πέντε αδελφοί να συνεννοηθούν τι να κάμουν. Μου λένε εμείς φοβόμαστε και από τους Γερμανούς και από τους αντάρτες, έρχεσαι και συ μαζί μας να μας φυλάξεις από τους αντάρτες;

Εκείνη την στιγμή έρχεται σκοπός από το φυλάκιο, μου λέγει οι Γερ­μα­νοί ξεκίνησαν από δύο σημεία. Είναι συγκεντρωμένοι στα χωριά Κορυδαλλό και Κουτσούφλιανη, είχαμε οργανωμένο δίκτυο, οι σύν­δεσμοι πηγαινοέρχο­νταν και μας ενημέρωναν. Τις πληροφορίες για τις κινήσεις των Γερμανών μας τις δίνανε από τα χωριά. Διότι όσοι ήταν με το ΕΑΜ και ήταν εκτός των χωριών, της έδιναν εκείνοι που δήθεν τα είχαν καλά με τους Γερμανούς και τους παίρνανε τα μυστικά. Θα τονίσω ένα, ότι δεν έχουν καταδώσει αυτούς που ήταν έξω ως αντάρ­τες ή τις οργανώσεις. Έλεγαν στους Γερμανούς πως δεν υπάρχει ούτε αντάρτης ούτε οργανώσεις.

Ερωτώ τους Τζαναίους τι θα κάμετε;

-Εφόσον, μου λεν, θα έρθεις και συ μαζί μας θα φύγουμε.

Τους λέω βγάλτε τα λαλούμενα, κουδούνια και κοπριά από τα ζώα και από τα πρόβατα και προχωρείτε προς Βίγλαν να πιάσετε το δάσος Γκόλνα της περιφέρειας Πριονιών. Σε λίγη ώρα τα έβγαλαν τα λα­λούμενα. Συγκε­ντρώσαν πρόβατα και ζώα, ξεκίνησαν. Εγώ θα σας ακολουθήσω κοντά. Φτάσαμε στο δάσος σε μία χαράδρα, τους λέγω δέστε τα σκυλιά να μη γα­βγίσουν και μας πάρουν είδηση.

Οι Γερμανοί έφτασαν στα κονάκια τους τα 'βάλανε φωτιά - πυροβο­λι­σμοί ακούγονταν. Οι Γερμανοί πήραν την οροσειρά με κατεύθυνση προς Πριόνια.

Έτσι την γλίτωσαν τόσο από τους Γερμανούς όσο και από τους αντάρτες.

Δεύτερη επιδρομή των Γερμανών στα χωριά «Κακο­πλεύρι-Οξύνεια»

Κορυδαλλό, Ορβούνι προς Ξηρόκαμπο, Κακοπλεύρι, Οξύνεια, όλα τα χωριά αυτά ειδοποιήθηκαν να φύγουν οι κάτοικοι διότι έρχο­νται οι Γερμα­νοί.

Εγώ παίρνω την οικογένειά μου και την πηγαίνω στο βουνό Άγιος Ιω­άννης περιφέρειας Κακοπλευρίου. Τότε ο γιος μου Αριστοτέλης ήταν ενός χρόνου. Αφού τακτοποίησα την οικογένεια μου πήγα στο Κακοπλεύρι να βοηθήσουμε τους αδυνάτους, γέρους και οικογένειες που είχαν μικρά παι­διά. Μας έμειναν μόνο 4 γέροι, ο Δημ.Τέγος, ο Δημ. Κοντογιάννης, ο ιατρός Παπαθανασιάδης και η γυναίκα του. Δεν θέλανε με κανένα τρόπο να φύγουν περισσότερο για να γλιτώσουν τα σπίτια τους. Η Ανδρομάχη κόρη του Για­τρού Παπαθανασιάδη παρα­καλούσε. Σήκω πατέρα να φύγουμε θα σε σκο­τώσουν οι Γερμανοί. Ανένδοτος.

-Αν φύγω θα μου κάψουν το σπίτι, γιατί να μας σκοτώσουν; γέροι εί­μαστε.

Οι Γερμανοί πλησίαζαν.

Τελευταίοι φύγαμε εγώ και η Ανδρομάχη. Την συνόδευσα μέχρι τη θέση Λιμάνι - εκεί είχε συγκεντρωθεί όλο το χωριό. Επιλογή της θέ­σης αυ­τής δεν ήταν καλή, κλείσθηκαν στο ρέμα. Αν οι Γερμανοί κά­μανε προς τα δεξιά θα τους σκότωναν όλους, διότι δεν υπήρχε διέξο­δος.

Άφησα την Ανδρομάχη και ’γω πήγα στην οικογένειά μου.  Όλοι οι άν­δρες του εφεδρικού ήταν γύρω από το χωριό για να παρακολουθούν τις κι­νήσεις των Γερμανών. Σε περίπτωση που οι Γερμανοί έκαμαν προς το μέρος που ήταν οι οικογένειες να ειδοποιηθούν να αλλάξουν κατευθύνσεις.

Οι Γερμανοί μπήκαν ώρα 12 μεσημέρι. Τον πρώτο που συλ­λάβανε ήταν ο Δημ.Τέγος.  Η παρακολούθηση γινόταν με τα κιάλια. Διότι το Κακοπλεύρι είναι σε πλαγιά και είναι απότομη και μπορούσε κάλλιστα να το παρακο­λουθείς. Το γέρο Δημ.Τέγο δεν τον σκότωσαν αμέσως τον είχαν σα σύνδε­σμο. Το γέρο Δημ. Κοντογιάννη όπως ήταν ξαπλωμένος και για μαξιλάρι είχε πέτρα, τον χτύπησαν με μια άλλη πέτρα και πολτοποίησαν το κεφάλι. Αφού λεηλάτησαν ότι τους άρεσε βάλανε φωτιά στο χωριό - ούτε κοτέτσι δεν έμεινε, δεν θυμάμαι ακρι­βώς αν έμειναν 5-10 άκαυτα και το δικό μου μαγαζί το έβαλαν φωτιά αλλά δεν κάηκε.

Του γιατρού Παπαθανασιάδη του βάλανε φωτιά. Ο γιατρός με την γυ­ναίκα του ήταν μέσα, δεν κατόρθωσαν να βγουν διότι ήταν γέροι βγή­καν στο μπαλκόνι τους τύλιξαν οι φλόγες. Όπως έπεσε το μπαλκόνι έπεσαν και αυτοί, απανθρακωμένοι, είχαν καεί τα πόδια τους και το μισό σώμα.

Κατά τις τρεις με τέσσερις η ώρα οι Γερμανοί πήραν κατεύθυνση προς Ξηρόκαμπο και συναντήθηκαν με τους άλλους Γερμανούς. Μπήκαμε στο χωριό τι να δούμε τα πάντα καμένα και όλα τα ζώα, γουρούνια, γαϊδούρια ότι υπήρχε ζωντανό. Το γιατρό καμένο με την γυναίκα του, τον Κοντογιάννη και το Δημ. Τέγον.

Η Ανδρομάχη μου είπε ότι τον Τέγο Δημήτριον τον πιάσανε πρώτα και τον είχαν σαν σύνδεσμο να τους δείξει ποιοι ήταν στο χωριό. Πήγε με τον αξιωματικό και ο διερμηνέας. Πρώτα στον Κοντογιάννη έπειτα στο γιατρό. Είπαν ο αξιωματικός να μην φοβηθούν δεν πρόκειται να πάθουν τίποτε. Όταν όμως διετάχθησαν να βάλουν φωτιά δεν άφησε ο αξιωματικός ένα σκοπό να εμποδίσει να βάλουν φωτιά. Αυτά μου τα είπε η Ανδρομάχη. Ο διερμηνέας τα είπε σε ποιόν όμως δεν γνωρίζω - πάντως στα Τρίκαλα τα είπαν.