Ανταρτοδικείο εις Τρίκαλα

Οι άνθρωποι του  κακού,  τα αιμοβόρα εγκληματόμουτρα, δεν ικανο­ποιήθηκαν και έπρεπε πάση θυσία να με βγάλουν από τη μέση. Να βρουν τους ανθρώπους τους για να κάμουν αυτό που δεν μπόρε­σαν να το κάμουν με μένα.  Λαμβάνω ένα έγγραφο να πάω στα Τρί­καλα προς απολογία. Κα­τάλαβα.  Συγκεντρωνόμαστε όλοι σαν ο Χρι­στός με τους μαθητές του,

- Παιδιά ακούστε. Εμένα με έστησαν κατηγορία και την κατηγορία την γνω­ρίζω. Δεν γνωρίζω όμως ποια τα αποτελέσματα. Εσείς θα μεί­νετε εδώ, προ­σέχετε μην σας παρασύρουν σε κανένα έγκλημα. Ο Ζιώ­γος είναι κακούργος είναι εγκληματόμουτρο. Μας σκάβει τον λάκκο μας ιδίως εμένα. Εάν όμως την γλιτώσω θα τον τακτοποιήσω. Εάν με σκοτώσουν τότε αυτοί εδώ θα κάμουν όργια. Σας αφήνω την αγάπη μου, σας αφήνω και την εντολή, εάν εμένα με σκοτώσουν σας ζητώ την εκδίκηση, εάν πάλι έρθουν να σας ανα­κρίνουν θέλω να πείτε την αλήθεια. Θα πείτε πως ήρθαμε, τι συνθήκες βρή­καμε και τι άνθρωποι είναι αυτοί που τους έχουν σε υπεύθυνα πόστα.

Όλα τα παιδιά με μια φωνή:

-Εάν πάθεις τίποτε εσύ, εμείς θα σβήσουμε σαν χωριό.

Την άλλη ημέρα έφυγα για τα Τρίκαλα. Τέλος Νοεμβρίου 1944 έφτασα στα Τρίκαλα. Είχα από το '42 καλοκαίρι να δω τα Τρίκαλα. Πηγαίνω στο καφε­νείο του Γκούμα να πιω καφέ. Έρχεται ένας με αγκαλιάζει να μου φιλά Μή­τσιο μου κ.λ.π., κάθισε κοντά μου ήταν στα πολιτικά. Τον γνώριζα από την ομιλία ήταν Ιταλός. Δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα. Αυτός όταν έγινε η συνθηκολόγηση με τους Ιτα­λούς έπεσε σε μας και τον είχαμε στο μοναστήρι στην διμοιρία του Φιλοσόφου. Έμεινε όσο φύγανε οι Γερμανοί, τα ελληνικά τα γνώριζε καλά. Δεν γνώριζα όμως τι θέση κατείχε στον Ιταλικό στρατό. Με ρωτά για νέα και πως κατέβηκα εδώ.

Του λέγω, πάω για κρεμάλα. Είμαι στο χωριό Κουτσούφλιανη. Εκεί υπάρ­χουν κάτι ρουφιάνοι οι οποίοι είναι και υπεύθυνοι δεν τα πήγαμε καλά.

Με ρωτά, μήπως μπορείς να μου πεις κανένα όνομα;

- Πρώτος, του λέγω, είναι ο Γεώργιος Ζιώγος η κινητήρια δύναμη και η κλίκα του.

Μου λέει, αυτός ο Ζιώγος μήπως είναι γκαβός από το ένα μάτι;

- Ναι του λέγω.

- Μη φοβάσαι μου λέγει θα έρθω και εγώ να σε υποστηρίξω.

- Και πως μπορείς εσύ;

-Τον Ζιώγο τον ξέρω καλά. Εγώ ήμουν στο Α2 της Μεραρχίας Τρικά­λων ως διερμηνέας και ότι γινόταν τα γνωρίζω όλα.

 Μου εξιστορεί. Ο Ζιώγος ήταν φυλακή στις φυλακές Τρικάλων, παίρνουμε ένα γράμμα και ζητούσε αν μπορεί να μας επισκεφτεί ή να πάμε εμείς στην φυλακή. Μου λέγει ο ταγματάρχης να πάμε εμείς στην φυλακή να δούμε τι θέλει αυτός; Πήγαμε στην φυλακή τον βγά­ζουμε στο διάδρομο τον ερω­τούμε τι θέλεις. Μας λέγει τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω για να μου βγά­λεις. Στην φυλακή ήταν από θέματα κοινοτικά μια κατάχρηση στο δάσος. Του λέγει ο ταγματάρχης μέσω εμού. Εμείς θέλουμε να μας βοηθήσεις, να μας πεις ποιοι έχουν όπλα στο χωριό, θα μας κάμεις μία κατάσταση ονομα­στική και τι κατέχει ο καθένας από ράδια κ.λ.π. Με μεγάλη προθυμία μας λέγει έγινε. Μπορώ να σας βοηθήσω και στα χωριά Μαλακάσι, Αμπελο­χώρι. Του λέμε θα μας κάμεις μία κατάσταση και θα μας ειδοποιήσεις να έρ­θουμε να την πάρουμε. Έκαμε την κατάσταση με πολλά ονόματα για ότι δήθεν κατείχε ο καθένας. Η απόφαση από το γραφείο Α2 πάρθηκε να τον αποφυλακίσουμε. Κανονίσαμε με τον Διευθυντή της φυλακής. Εφόσον ετοιμαστήκαμε εμείς πήραμε ένα αυτοκίνητο βάλαμε  λάδια δοχεία, ντυθή­καμε πολιτικά παλιά ως μαυραγορίτες. Τον ειδοποιούμε να πιάσει έξω από τα Τρίκαλα στο νεκροταφείο.  Θα περάσουμε εμείς από εκεί να τον πάρουμε και έτσι έγινε. Όταν πλησιάσαμε στο χωριό του τον κατεβάσαμε χιλιόμετρα έξω. Μας είπαν θα πάτε στο σπίτι του Λαμπρίδη να μείνετε. Πήγαμε πρώτα στο φυλάκιο και μετά κατεβή­καμε στο σπίτι. Αυτός είπε στον σπιτονοικο­κύρη, πήγαμε βρήκαμε φωτιά ζεσταθήκαμε. Μόλις νύχτωσε έρχεται μας φέρνει ψητά κοτό­πουλα, ψωμί ζεστό, τσίπουρο κρασί και έφυγε. Εμείς γυρί­σαμε τα χω­ριά ως μαυραγορίτες. Λοιπόν πάμε μαζί και θα τα πω εγώ όλα. Το ΕΛΑΣ τον είχαν βάλει στα γραφεία. Ήτο τότε ο Άρης και Σαράφης και τους γνώριζε όλους.

Πήγαμε σε ένα γραφείο στις Στρατώνες. Αφού τους καλημερίσαμε τους είπα Ράπτης Δημήτριος από την πολιτοφυλακή Κουτσούφλιανης.

- Α! καλώς τον, ψυχρά.

Λέγει ο ένας στον άλλον για φέρε την αναφορά του Ράπτη.

-Δεν μου λες τι κάμεις εκεί απάνω συμμάχησες με τους λεγεωνάριους και παρεγκόνισες τους δικούς μας αγωνιστές και κάμεις παρέα με τους άλλους και γλεντάς; Μέχρι σημείο να σου πάρουν και το πιστόλι, επειδή είναι πολ­λοί και δεν γράφονται, λίγα απ' όλα. 

Μου λεν τι έχεις να μας πεις για όλα αυτά που σου καταγγέλλουν.

-Πρώτον λέγω, εμένα με ανέθεσε το Αρχηγείο Χασίων να αναλάβω την πε­ριφέρεια αυτήν ως προς την πιο επικίνδυνη. Με έστειλαν στην  Καστανιά Καρδίτσης να πάρω τον  διορισμό  ως Διευθυντής πολιτο­φυλακής.  Έχω από μήνα Ιούλιο βρίσκομαι σε  συχνή επαφή. Ενημε­ρώθηκα σε όλα, έκαμα έκ­θεση πως επικρατεί η κατάσταση. Ο υπεύ­θυνος του ΕΑΜ Γεώργιος Ζιώγος όχι άνθρωπος του αγώνα δεν είναι αλλά ο μεγαλύτερος εχθρός από τους εχθρούς. Με το τελευταίο πόδι του Γερμανού πρώτο πάτησε το δικό μου, αυτήν την εντολή είχα για να προλάβω το κακό. Εάν ο Ζιώγος έμπαινε πρώ­τος θα θρηνούσαμε θύματα, αυτός ήρθε πέντε ώρες αργότερα. Και η πρώτη μας συνά­ντηση δεν ήταν τίποτε άλλο παρά να συλλάβουμε επτά άτομα να τα εκτελέσουμε. Αυτό το χατίρι του Ζιώγου δεν έγινε έκτοτε έκοψε επαφή μαζί μου. Του είπα τώρα έγινε κράτος, όπως τις καταγγελίες δώσε μου και βάσει των καταγγελιών σου θα τους συλλάβω και θα τους στείλω στα Τρίκαλα να δικαστούν. Ως αναφορά για το πιστόλι ας το πούμε λάθος, αλλά σαν ημέρα χαράς για μια πολυπόθητη λευτεριά. Ο Ζιώγος ούτε στην εκκλησία ήρθε που κάναμε δοξολογία ούτε σε καμία συγκέντρωση. Αυτός σκεπτόταν πως θα καθαρίσει τους ανθρώ­πους. Αυτό το χατίρι δεν του έγινε, την ζωή μου δεν την λογαριάζω, κρίνετε όπως εσείς νομίσετε.

Ο Ιταλός ήταν εκεί. Ζήτησε τον λόγο να πει περί Ζιώγα. Όπως τα γράφω έτσι ακριβώς τα είπε. Τα πράγματα άλλαξαν. Πήγαινε μου λεν έπειτα από μία ώρα να γυρίσεις. (Παρέλειψα, είπαν τον Ιταλό από που τον γνωρίζεις. Είπε ο Ιταλός από το χωριό Σταγιάδες 3 μήνες μαζί και τον γνώρισα καλά και καλός αγωνιστής). Βγήκαμε μαζί με τον Ιταλό πήγαμε για καφέ. Πάλι μαζί με τον Ιταλό γυρίσαμε στο γραφείο. Η απόφαση που βγάλανε ήταν εφόσον δημιουργήθησαν αυτά θα σε με­ταθέσουμε και θα πας στην Καστα­νιά Καλ/κας.

-Σας ευχαριστώ τους λέγω που με απαλλάξατε από αυτό το βρώμικο χωριό. Αλλά θα γίνουν θύματα.

Ο Ζιώγος διατηρούσε μυστική ομάδα. Φύγαμε πάλι με τον Ιταλό μαζί. Ήταν όλο χαρά. Μου λέγει κατάλαβες ποιοι σε ανέκριναν;

-Όχι, του λέγω. 

Αυτός που σε ρωτούσε είναι διευθυντής πολιτοφυλακής Τρικάλων. Γι' αυτό σου έκαμε μετάθεση. Για κοίτα την σφραγίδα. Κοιτάμε Δ/ση Πολ. Τρικά­λων. Εγώ από την ζάλη δεν κοίταξα τίποτε. Ο Ιταλός με πήγε μέχρι το αυτο­κίνητο εκτός που μου έκαμε το τραπέζι.

 Έφτασα στη βάση τα παιδιά ανησυχούσαν. Όταν έφτασα αγκαλιές, φιλιά χαρά όχι μόνο τα παιδιά αλλά όλο το χωριό ανησυχούσε. Όταν ανακοίνωσα στα παιδιά την μετάθεσή μου στενοχωρήθηκαν πολύ. Ετοιμαζόμουν προς αναχώρηση. Θα έφευγα ημέρα Δευτέρα Νοέμβρη αρχάς του μηνός. Θυμά­μαι έμεινα 45 ημέρες μετά την φυγή των Γερ­μανών.

Μετά τις 20 Νοέμβρη γινόταν ένα γάμος μας καλούν.

Λέω στα παιδιά δεν πρέπει να πάμε στον γάμο, εγώ όχι εάν εσείς θέ­λετε πάτε.

-Εφόσον δεν θα είσαι και εσύ εμείς δεν πάμε.

Όταν άρχισαν τα όργανα άρχισαν να χορεύουν παιδιά νιάτα, όσοι θέ­λετε πάτε. Πήγαιναν διαδοχικώς. Την Κυριακή το βράδυ, ήταν σχεδόν όλο το χωριό να δουν την νύφη στο χωριό. Βγήκα στο μπαλκόνι του γαμπρού το σπίτι, τελείωσε το χορό η νύφη.

Τους λέγω, θα σας παρακαλέσω μια μικρή διακοπή τα όργανα. Πλη­σιάστε μαζεύτηκαν.

-Εγώ δεν ξέρω αν το μάθατε και αν δεν το μάθατε θα σας το πω εγώ. Εγώ σας αφήνω φεύγω, με την ευκαιρία του γάμου να σας αποχαιρε­τήσω. Εγώ αν και τόσα πέρασα στο χωριό σας με ταλαιπωρήσατε πολύ όχι όλο το χω­ριό αλλά μια μερίδα και στην μερίδα αυτήν απευ­θύνομαι. Φοβάμαι, πολύ το φοβάμαι θα θρηνήσετε θύματα. Καλόν θα είναι να αναβάλουν τις σκέψεις αυτές. Εγώ σας αφήνω όλους εν ζωή όπως σας βρήκα. Θα επιθυμούσα να μείνετε όλοι όπως σας αφήνω. Γεια σας.

Χειροκροτήματα,  σφυρίγματα αλλά λυπήθηκαν πάρα πολύ όσοι ήταν μυα­λωμένοι.